Een dag de baas

Als u ons de komende dagen iets te melden hebt, doe het dan per mail. Want ouderwetse post kunnen we even niet ontvangen: onze brievenbus is op oudjaarsdag vakkundig opgeblazen. Heeft iemand ons iets willen vertellen? Of is die strijker zomaar in onze brievenbus gegooid omdat onze groene brievenbus een onbewaakte groene brievenbus was? We gaan uit van het laatste; voor klachten hebben we immers de rubriek ingezonden brieven. Ongetwijfeld heeft onze bus de aandacht getrokken van een van die groepjes jongens - meisjes zie je het hoogstzelden doen - die op oudjaarsdag groepsgewijs door de straten zwerven, op zoek naar putdeksels, prullenbakken, brievenbussen, verkeersborden en... andere groepjes. Op 31 december zijn zij de baas op straat. Verstandige volwassenen houden zich die dag schuil achter de gordijnen of doen, als ze toch de straat op moeten, alsof ze de vuurwerkvandalen niet zien en horen. Want wie hun aandacht trekt, is reddeloos verloren. Dan ga je dansend de straat over, als een bandiet in het schootsveld van Lucky Luke. Ik verschuil me ook. Als de blaas van mijn hond op springen staat, sluip ik de achterdeur uit en trek het beestje snel mee naar de eerste de beste struik. En dan als een haas weer naar binnen. Ooit was ik een held. Toen ik het geknal achter de tuinschutting beu was, liep ik mopperend op het groepje jongens af. Ik heb het geweten. Het groepje trommelde vervolgens alle andere groepjes uit de wijk op. Het regende rotjes en strijkers die dag. Ik heb dágen geraapt en geveegd in de tuin en waagde me zelfs met de hond niet naar buiten. Het werd dus dweilen.