Veolia

Nog vijf maanden. In veelbelovende letters staat het op de flanken van treinstel nummer 3226 geplakt. Nog vijf maanden. Dan worden de stinkende en walmende Wadlopers die zich dagelijks krakend en piepend een weg banen door het maïs- en aspergelandschap, onderwijl een oliespoor trekkend waar Klein Duimpje jaloers op zou zijn, één voor één ingeruild. Supermodern worden ze genoemd, hun opvolgers. Stadler GTW is hun officiële naam. In Groningen worden ze optimistisch Spurt genoemd. Hoe wij ze gaan noemen, is nog maar de vraag. Dat hangt helemaal af van de karaktertrekken van de nieuwe raspaardjes. 't Is dat Messias niet lekker bekt voor een trein. Maar anders. Menig Maaslijner zal de komst van de GTW als de komst van de Verlosser beschouwen. Echte treinen moeten het worden, die nieuwe Zwitserse dieseltjes. Met airconditioning en veel meer zitplaatsen. Steeds drie aan de ene kant van het gangpad en twee aan de andere kant. Dus waar nu nog vier mensen in de breedte zitten, zitten er straks vijf. Wordt lekker druk in het coupé. Snap je meteen waar die airco voor nodig is. En aangezien de sporen niet verbreed worden, zal het wel ten koste van het gangpad gaan. De conducteurs, pardon: controleurs, van Veolia hebben zich naar verluidt al massaal ingeschreven voor een cursus Sonja Bakkeren. Nog vijf maanden. 't Is nogal een belofte. Veolia heeft wel meer beloofd. Er zullen heel wat vlekkeloze ritjes tussen Nijmegen en Roermond moeten worden gemaakt voordat het bedrijf af is van de slechte naam. Een slechte naam waarvan de afkorting inmiddels ook bekend is. De naam van haar voorganger, NS, had de regelmatige reiziger snel door: Nooit Stipt. 'Veolia' heeft wat langer geduurd, maar het kan niet anders zijn dan: Vertraging En Oponthoud Leveren In Afdankertjes.

De Gelderlander, 19 juli 2007