Een slak en een haas

Zelfs het leugenbankje van gestapelde stenen was een kort leven beschoren. Het stond, net als de echte bank, de graafmachines op de Cuijkse boulevard in de weg.
De vaste bankzitters geven niet op. Ook vandaag komen ze trouw, tussen de buien door, naar hun vaste stek. Kunnen we niet zitten? Dan maar hangen. De hekken van de aannemer zijn hangbestendig. De Cuijkenaren laten zich niet wegjagen, zeker niet nu er zoveel te beleven valt.
Terwijl ze toekijken hoe een grote kraan damwandplaten de grond in trilt, is het commentaar niet van de lucht. Vooral niet als een van de platen niet verder wil. Wat de kraan ook doet, de plaat blijft halverwege muurvast steken.
"Zei ik toch."
"Wat?"
"Dat-ie op de fundering zou stuiten."
Het groepje knikt eensgezind. Ze weten allemaal wat er aan de hand is.
"Hier stond het oude gemeentehuis", legt de eerste uit. "Dat hebben ze in de jaren zestig wel afgebroken, maar de fundering hebben ze gewoon laten zitten."
"Deden ze vroeger altijd", zegt een man die leunt op zijn fiets. "Wat in de grond zat, lag niet in de weg. En als je wat overhad en je had achter het huis een hof, dan groef je een gat en hupsakee, zand erover, alles weg."
De bouwvakkers lijken niet onder de indruk. Er is even overleg. Er wordt een sjekkie gedraaid. Dan trekt de kraan de onwillige plaat weer uit de grond en parkeert 'm ergens anders. "Daar zitten die lui niet mee", zegt nummer één. "Het hoeft pas in oktober klaar te zijn dus waarom zouden ze zich haasten? En je weet wat ze in Groesbeek zeggen."
"Nou, wat zeggen ze in Groesbeek?" vraagt de man met de fiets.
"Een slak en een haas vieren op dezelfde dag Nieuwjaar."

De Gelderlander van 12 juli 2007